Brytyjczycy niewątpliwie tworzą bardzo dużą i oryginalną część międzynarodowej sceny muzycznej. Większość artystów pochodzących z Wielkiej Brytanii zyskuje duży rozgłos na przestrzeni kilku lat i jest o nich głośno już na stałe. Tak się stało z Florence + the Machine, a także z bohaterami dzisiejszej notki czyli z The 1975. Grupa swego czasu należała do moich ulubionych zespołów i nadal bardzo cenię sobie ich twórczość, a także cieszę się z wielkiego sukcesu, który osiągnęli w ostatnich latach.
Zespół powstał bardzo wcześnie, ponieważ już w roku 2002, co oznacza, że założyciele kapeli mieli wówczas zaledwie po 13 lat. Chłopcy poznali się w szkole w Wilmslow, a dzięki lokalnym festynom dla młodzieży rozpoczęli grać razem, początkowo tylko covery, ale od 2004 zaczęli pisać własne utwory. Pierwotne Matty Healy, czyli aktualnie wokalista The 1975 zasiadał za perkusją, jednak pierwszy wokalista odszedł do innego zespołu, a Healy miał ciekawą barwę głosu. Na basie stał Ross MacDonald, na gitarze prowadzącej Adam Hann, a na końcu do zespołu dołączył perkusista George Daniel. Skład do tej pory się nie zmienił. O nazwie nie można powiedzieć tego samego, ponieważ było ich bardzo dużo: Me and You Versus Them, Forever Drawing Six, Talkhouse, the Slowdown, Bigsleep oraz Drive Like I Do. The 1975, czyli ostatnia nazwa to ta oficjalna i pochodzi od tylnej okładki książki W Drodze Jacka Kerouaca,na której widniał napis „1 June, The 1975”.
Pierwsza EP-ka zespołu pojawiła się w roku 2012 i nosiła tytuł Facedown i zawierała
singiel promujący, The City, który szybko pojawił się w brytyjskich radiach. Takim samym sukcesem cieszył się singiel Sex, z kolejnej EP-ki wydanej w tym samym roku. W 2013 grupa ruszyła w trasę po Wielkiej Brytanii oraz Irlandii, a następnie wydała kolejny minialbum Music for Cars, zawierający utwór Chocolate, dzięki któremu sama poznałam The 1975. Singiel znalazł się na 19. miejscu notowania UK Singles Chart i rozbrzmiewał w radiach długimi miesiącami. W związku z dużym sukcesem, zespół dostał szansę grać support przed takimi zespołami jak Muse, czy The Rolling Stones. Późnym 2013 wydali pierwszy studyjny album The 1975, zawierający takie utwory jak The City, Sex, Chocolate, a także Girls, M.O.N.E.Y, Robbers czy Heart Out. Zespół szybko znalazł się na najwyższych miejscach brytyjskich notowań oraz pojawił się na wielu znanych festiwalach, aby promować debiutancki krążek.
Znany z melancholii i czarno-białych klipów zespół nagle zaczął zmieniać kolory na
mediach społecznościowych. Wszędzie pojawił się kolor biały, a burzę komentarzy rozpoczęła sugestia ze strony samego menegera, o rozpadzie grupy. Jak się szynko okazało, była to prowokacja, a na zdjęciach profilowych mediów społecznościowych zespołu i jego członków zaczął się pojawiać kolor różowy. Kilka miesięcy później The 1975 ogłosili premierę drugiego studyjnego krążka o długiej nazwie I Like It When You Sleep, for You Are So Beautiful yet So Unaware of It. Album trafił na półki sklepowe 26 lutego 2016 roku, a poprzedziło go kilka singli: Love Me, UGH!, Somebody Else oraz A Change of Heart. Każdy trafił w serca fanów i krytyków, jednak pierwszy przyciągnął najwięcej kontrowersji. Brzmienie się zmieniło, było o wiele żywsze, tekst kpił z show biznesu, a wymalowany Healy tańczył w klipie z kartonowymi podobliznami takich gwiazd jak Harry Styles, Ed Sheeran, Charlie XCX, Rita Ora, Miley Cyrus, Elvis Presley oraz wielu innych. Cytat najbardziej oddający charakter utworu i jego wyśmiewanie mody na celebrytów to „you’ve got a beautiful face but got nothing to say, you look famous, let’s be friends and portray we possess something important” (pl.: „masz śliczną buzię, ale nic do powiedzenia, wyglądasz na sławną, bądźmy przyjaciółmi i udawajmy, że posiadamy coś ważnego”).
Kolejny, na tę chwilę ostatni album The 1975 ukazał się w 2018 i nosi, znów długą nazwę A
Brief Inquiry Into Online Relationships. Singlem promującym album był utwór Give Yourself a Try, który obiegł głośno cały świat. Problemy współczesnych czasów zawarte w tekstach utworów połączyły się z kolejnym, nowym, eksperymentalnym brzmieniem zespołu. Przesłanie każdego utworu zawartego na krążku skutkowało bardzo pozytywnymi opiniami, a nawet wygraną dwóch statuetek Brit Awards.
Na 2019 zaplanowana jest kolejna płyta Notes on a Conditional Form.
The 1975 to zdecydowanie wyjątkowy i wyróżniający się zespół. Niezależnie od epoki i stylu, nigdy nie zawodzą fanów i nowych słuchaczy. Ich podejście do życia i świata łapie za serca miliony i ja również zachęcam Was do przesłuchania ich album po albumie, aby nie ominąć ani jednej minuty i ani jednego słowa.